15 පැයකට පෙර පළ කරන ලද ප්‍රකාශය වේදනාවෙන් සහ ලැජ්ජාවෙන් යුතුව නැවත පළ කර සිටිමි. "මේ අපේ එකෙක් වන්නේ යුධයක් ඇති කල පමණම නම්, සුණුව ගිය ඔවුන්ගේ අත් පා මතින් අපගේ සතර පා රැකුණු කල පමණම නම්, බිඳී ගිය ඔවුන්ගේ හීන මත අපේ සිහින මාලිගා වූ කල පමණම නම් අප ලැජ්ජා විය යුත්තේ ඇයිදැයි ඔබට තේරුම් ගත නොහැකිවීමම අරුමයක් නොවනු ඇත."
මෙවන් නිවට නියාලු කාලකණ්ණීන් පාලකයන් ලෙස පත්කරගන්නට සතර දොරටුවෙන් දුන්නා වූද තවමත් උන්ගේ කල්කිරියාවන්ට සුදු හුණු ගාන්නට බුරුසු සොයන්නා වූ ද යහපාලන කැඳ හැලියකට සහල් මිටි දමන්නට ගියා වූ ද මුග්ධ රැල අද කතිර සලකුණු කළ උන්ගේ අත් මොනවා කළ යුතුදැයි සදාචාරාත්මක හේතු මත මම ප්‍රසිද්ධියේ නොකියමි! මේ සියල්ල මේ ලෙසම වන බව වසර දෙකකට පෙරාතුව සපථ කරමින් කියද්දීත් උඩුගං බලා ගිය අමන රැල වෙත මෙතෙක් කල මගේ අනුකම්පාව අද අවසන් වූයේය. ලැජ්ජාව දැනෙන තැනකට දැනෙන්නට අද ඔබේ අමන තීරණය ජාතියක් ලෙස අප ඇද දැමූ තැන ඇතිය. රටක් ලෙස, සමාජයක් ලෙස අපි අද කෑ පතේ පැහැරූ හැටිය ඔබගේ හර්ද සාක්ෂිය තවමත් පීඩාවට පත් නොකළේ නම් දන්ත වෛද්‍ය රාජිත හා එක්ව වැසිකිළියක මුණින් තලාව වැතිර දෙකොණ බලය විමධ්‍යගත කරන මෙන් මම ඔබට කියමි. දේශපාලනමය වශයෙන් කොටළුවකු ලෙස ක්‍රියා කරන්නට පෙර ඔබ යම්කිසි දවසකදී මනුෂ්‍යයෙකු වී සිටින්නට ඇතියැයි මම සිතමි.එසේ වී නම් අද ඔබේම වර්ගයාගේ චිර ජීවනය පිණිස ඇස්-ඉස්-මස් දන් දී, සියළු ආයාචනා-ඉල්ලීම් පලක් නොවූ තැන මහ වැසි මැද බළලුන් බල්ලන් මෙන් ලැග සිට ඉල්ලාගන්නට නොහැකි වූ දේ දිනන්නට ගිය උන්ට කඳුළු ගෑස් සහ බැටන් පොලු පහර වදින කල කොටළුවන් තුළ සැඟව ගිය මිනිස්කම උඹලාගේ හදවත්වලට මිට මොළවා නොගැසුවේ මන්දැයි අසනු කැමැත්තෙමි. වායුසමනය කළ වීදුරු කුටි තුළද සැප පහසු රිය තුළ ද දෙපා පටලාගෙන රාත්‍රී ප්‍රවෘත්ති නරඹන නිවාස තුළ ද සිටින උඹලාගේ දෙනෙත් ඉදිරියේ උන් දෙපා කොට, අත් කොට වනමින්, අතට අසුවන අසංවේදී බොරු කකුල්, කිහිලිකරු රැකගන්නට තැත් කරමින්, පනිමින්, වැටෙමින්, පෑගෙමින් පිළිසරණ පතා දුවන කල උඹලා වැන්නවුන් වෙනුවෙන් කළ දෑ කෙරෙහි ඔවුන් කළ කිරෙන්නට ද තමන්ටම සාප කරගන්නට නැතැයි උඹලාගේ හදවත් නොසිතනු ඇතැයි මම සිතමි. බෙදුණා හෝ නැතා හෝ සමස්ත ශ්‍රී ලාංකේය ජාතිය වශයෙන් අපි අද කළ පවෙහි දෝංකාරය අනාදිමත් කාලයක් යනතුරුත්, මේ රටෙහි අවසන් පස් පිඩත් ඉන්දියන් සාගරයේ ගිලී නොපෙනී යනතුරුත් රැව් දෙනු ඇත්තේය.
මෙවන් නිවට නියාලු කාලකණ්ණීන් පාලකයන් ලෙස පත්කරගන්නට සතර දොරටුවෙන් දුන්නා වූද තවමත් උන්ගේ කල්කිරියාවන්ට සුදු හුණු ගාන්නට බුරුසු සොයන්නා වූ ද යහපාලන කැඳ හැලියකට සහල් මිටි දමන්නට ගියා වූ ද මුග්ධ රැල අද කතිර සලකුණු කළ උන්ගේ අත් මොනවා කළ යුතුදැයි සදාචාරාත්මක හේතු මත මම ප්‍රසිද්ධියේ නොකියමි! මේ සියල්ල මේ ලෙසම වන බව වසර දෙකකට පෙරාතුව සපථ කරමින් කියද්දීත් උඩුගං බලා ගිය අමන රැල වෙත මෙතෙක් කල මගේ අනුකම්පාව අද අවසන් වූයේය. ලැජ්ජාව දැනෙන තැනකට දැනෙන්නට අද ඔබේ අමන තීරණය ජාතියක් ලෙස අප ඇද දැමූ තැන ඇතිය. රටක් ලෙස, සමාජයක් ලෙස අපි අද කෑ පතේ පැහැරූ හැටිය ඔබගේ හර්ද සාක්ෂිය තවමත් පීඩාවට පත් නොකළේ නම් දන්ත වෛද්‍ය රාජිත හා එක්ව වැසිකිළියක මුණින් තලාව වැතිර දෙකොණ බලය විමධ්‍යගත කරන මෙන් මම ඔබට කියමි. දේශපාලනමය වශයෙන් කොටළුවකු ලෙස ක්‍රියා කරන්නට පෙර ඔබ යම්කිසි දවසකදී මනුෂ්‍යයෙකු වී සිටින්නට ඇතියැයි මම සිතමි.එසේ වී නම් අද ඔබේම වර්ගයාගේ චිර ජීවනය පිණිස ඇස්-ඉස්-මස් දන් දී, සියළු ආයාචනා-ඉල්ලීම් පලක් නොවූ තැන මහ වැසි මැද බළලුන් බල්ලන් මෙන් ලැග සිට ඉල්ලාගන්නට නොහැකි වූ දේ දිනන්නට ගිය උන්ට කඳුළු ගෑස් සහ බැටන් පොලු පහර වදින කල කොටළුවන් තුළ සැඟව ගිය මිනිස්කම උඹලාගේ හදවත්වලට මිට මොළවා නොගැසුවේ මන්දැයි අසනු කැමැත්තෙමි. වායුසමනය කළ වීදුරු කුටි තුළද සැප පහසු රිය තුළ ද දෙපා පටලාගෙන රාත්‍රී ප්‍රවෘත්ති නරඹන නිවාස තුළ ද සිටින උඹලාගේ දෙනෙත් ඉදිරියේ උන් දෙපා කොට, අත් කොට වනමින්, අතට අසුවන අසංවේදී බොරු කකුල්, කිහිලිකරු රැකගන්නට තැත් කරමින්, පනිමින්, වැටෙමින්, පෑගෙමින් පිළිසරණ පතා දුවන කල උඹලා වැන්නවුන් වෙනුවෙන් කළ දෑ කෙරෙහි ඔවුන් කළ කිරෙන්නට ද තමන්ටම සාප කරගන්නට නැතැයි උඹලාගේ හදවත් නොසිතනු ඇතැයි මම සිතමි. බෙදුණා හෝ නැතා හෝ සමස්ත ශ්‍රී ලාංකේය ජාතිය වශයෙන් අපි අද කළ පවෙහි දෝංකාරය අනාදිමත් කාලයක් යනතුරුත්, මේ රටෙහි අවසන් පස් පිඩත් ඉන්දියන් සාගරයේ ගිලී නොපෙනී යනතුරුත් රැව් දෙනු ඇත්තේය.
