මීට දශක තුනකට කලින්, සීමිත මාධ්‍ය ප්‍රමාණයකින් සතුටින් සැනසීමෙන් තෘප්තියෙන් හිටපු කාලෙක නම් පෙරහැරවල් බලන්න තාත්තා අම්මා එක්ක ගිහින් තිබුණට, මතක ඇති කාලෙකින් මම හිතන්නේ දශක එකහමාරකට කිට්ටු කාලෙකින් පෙරහැරක් සජීවීව බලන්න ලැබුනේ නෑ. හවස බෙල්ලන්විල ගියේ සාමාන්‍ය ආගමික වතාවත් කරන්න. ඒ යද්දී මුලු පළාතම රන්දෝලි පෙරහැරට ලෑස්ති වෙනවා දැකදැක හැරිලා එන්න හිතුණේ නැති නිසා බලධාරීන්ගේ අවසර ඇතිව එහෙම, මාත් ලෑස්ති වුණා පෙරහැර අත්දැකීම ගන්න. විනෝදාස්වාද මාධ්‍ය ඕනෑවටත් වඩා වැඩි මේ වගේ කාලෙක මං උපකල්පනය කළාට වඩා සෙනගක් හිටියා ඉර බහින්න කලින් ඉඳන්ම පෙරහැර බලන්න සූදානමින්!
පුංචි කාලේ ඉඳන් පෙරහැරවල් දකින්න ගිහින් තිබුණට, පාර අයිනේ සෙනග කන්දරාවක් මැද, සෙරෙප්පු දෙක උඩ වාඩිවෙලා පෙරහැරක් බලන්න ලැබුනේ නම් ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට! අත්දැකීම්වලට පෙරේත මම ඒ අවස්ථාව අල්ලගත්තා නෙවෙයි උරාගත්තා! 😂
පුංචි කාලේ තාත්තයි අම්මයි අපිව පෙරහැරවල් බලන්න එක්ක යද්දි මෙලෝ අල බෝලයක්වත් ඕකේ ඇති රහක්වත් මට තිබ්බේ නෑ. දෙන දෙයක් කාලා වෙන දෙයක් බලාගෙන හිටිය වයසක නිසා ඒවාට විරුද්ධ වුණෙත් නෑ (හරිම කීකරු දරුවෙක් මං😇). කන තරමක් කඩචෝරු ටික කාලා, මොකක්හරි සෙල්ලම් බඩු සුකුරුත්තමකුත් අරගෙන, බාගෙට පෙරහැර යද්දි දෙන්නගේ කරේ නිදි. මාව ඇහැරවගෙන ඉන්න ඕන නිසා තාත්තා අලි ගණන් කරන්න භාරදීලා තමයි එක්කං එන්නේ. මොන අලිද අන්තිම වෙන්නත් කලින් මම නිදි! 😂 හැබැයි ඒ පරණ පුරුද්දට අදත් අලි ගණන් කළා!😁 (ඒ අලි ගාණ හෙට උදේ තාත්තට කියලා බැනුම් අලුත් කරගන්න තමයි මගේ අදහස😅)
ඇත්තටම පෙරහැර හරිම ලස්සනයි😍
ඒ කාලේ තාත්තා ඕවායේ අගමුල කියාදෙමින්, ලස්සන පෙන්වමින් අපිට රසවින්දනයක් හුරුකරන්න හැදුවා නේද කියලා අද තමයි මට තේරුණේ. සමහරවිට, ඒ වෙද්දි අවුරුදු විසිතිස් ගණන්වල හිටපු අපේ තාත්තාටත් මට වගේම තදබල අත්දැකීම් පෙරේතකමක් තියෙන්න ඇති. ❤️
පෙරහැර නැගෙනහිර වාහල්කඩින් පිටත්වෙන්න තිබුණේ රෑ 8:30ට. ඒ වෙලාවටම වගේ පිටත්වුණා. ඒත් පෙරහැර එද්දිත් ගොඩක් සෙනග හිටියේ පාරේ මැදට කිට්ටුව! පොලීසිය හිටියත් එතන සංවිධානාත්මකබවේ නම් ලොකු අඩුවක් පෙනුණා. පාර අයිනේ සෙනග වාඩිවෙලා ඉන්දැද්දි ඒ ඉස්සරහින් සෙනග හිටගන්න එක පොලීසියට කලින්ම නවත්වන්න තිබ්බා. අනික සීමා ලකුණු කරලා තිබ්බා නම් පෙරහැරේ හොඳම හරිය වෙද්දී ඇතිවෙච්ච නොසන්සුන්කාරී තත්ත්වයත් ප්‍රශ්නත් ඇති නොවෙන්න තිබ්බා. "දූපත් වැසියා" විසින් පොලීසිය අඩපණ කරවීම හින්දාද කොහෙද නිල ඇඳුමට මිනිසුන්ගේ ගෞරවයකුත් දකින්න ලැබුණේ නෑ වගේම, පොලීසියත් "පාර මැද හිටපියව්, අලි ගැහුවොත් තොටනේ මට මොකද" වාගේ හිටි බවත් පෙනුණා. හැබැයි අර සෙනග කන්දරාව මැද සෑහෙන්න ප්‍රමාණයක් තරුණයන් හිටියේ බීමතින් සහ මතින් බව හොඳටම පැහැදිලි වුණා වෙච්ච සිදුවීම් නිසා. තත්ත්වය එහෙම විය හැකි බවක් නොහිතා ගත්ත තීරණය ගැන පසුතැවීමක් ඇතිනොවුණේම නැති නමුත් ඒ අතරත් තවම තව කෙනෙකුගේ දරුවෙකුගේ ආරක්ෂාව ගැන සිතන දෙමව්පියන් සහ මිනිසුන් සිටිනා බවත් ඒ එක්කම අත්දැක්කා. විවිධ වයස්වල දරු දැරියන් කීපදෙනෙක් එක්ක හිටිය පවුල් එකතුවක් තනියම හිටි මාවත් දරුකමට හදාගෙන කරුණාවෙන් පරිස්සමින් බලාගත්තා.❤️ ලේසියෙන් කෙනෙකු විශ්වාස කරන්න අපහසු අද වගේ කාලෙක එහෙම කරුණාවක් දක්වන එක සහ විඳින එක දෙකම අවධානමක්. ඒත් අන්තිමේදී තමන් ගෙනාව කෑම්බීම් පවා බෙදාහදාගෙන, මාව කැබ් එකකට ඇරලවලා යන්න තරම්ම කාරුණික, මනුස්සකමින් පිරුණු ඒ වැඩිහිටියන් පිරිසට මම අනේකවාරයක් ස්තූතිවන්ත වෙනවා.❤️ (ඒ රත්තනපිටියේ ගෙදර හදන ගමේ කෑම ව්‍යාපාරය හිමියන් සහ ඔවුන්ට සම්බන්ධ හිතවතුන් පිරිසක්. අර නම කිව්වේ වෙන්වෙන් වශයෙන් කියන්න අපහසු නිසා. විශේෂයෙන්ම එතැන හිටි ලක්මාලි ආන්ටි සහ ඒ අන්කල්ව ආදරෙන් මතක් කරන්න ඕන🙏)
හැමදාම කියනවා රට හදන්න නම් ඉස්සෙල්ලම පුද්ගල ආකල්ප සංවර්ධනය වෙන්න ඕන කියලා. හරිම හොඳ මිනිස්සු අතර පට්ට ආත්මාර්ථකාමී, දුෂ්ට මිනිස්සු කොච්චර ඉන්නවද කියලා පැහැදිලි වුණ තව අවස්ථාවක් අද. සෑහෙන්න වෙලාවක් තිස්සේ ලකලෑස්ති වෙලා ඇතිරිලි, පත්තර එලාගෙන පාර අයිනේ ඉඳන් හිටි මිනිස්සු ඉස්සරහ හරිම ආත්මාර්ථකාමී විදිහට මිනිස්සු හිටගත්තා පෙරහැර පටන්ගත්තට පස්සේ! කොච්චර වාඩිවෙන්න කිව්වත් නෑසුකන්ව, ජංගම දුරකථන දිග ඇරගෙන පින්තූර ගන්න, වීඩීයෝ කරන්න, තමන්ට විතරක් පෙරහැරේ ලස්සන බලන්න හිතපු ඒ වගේ ආත්මාර්ථකාමීන් අන්තිමට කරුණාවෙන් කළ ඉල්ලීම් නොසලකා බීරි අලින් සේ සිටීම නිසාම අන්තිමේදී කුණුහරුපත් අහගත්තා මිනිස්සුන්ගෙන්. වාඩිවෙලා හිටිය පොඩි දරුවොන්ටවත් පේන ඉඩක් හදලා දෙන්න අකමැති වුණ තුච්ඡ ගෑණු මිනිස්සු සෑහෙන්න හිටියා.
ඒ අතර, මේ බෙර හඬවල් මැද, එක එක ප්‍රශ්න මැද, අනෙකා කියන දෙය ඇහෙන්නේ නැතිවත් අපේ දෙමව්පියන් දෙන්නා මට හරියට පෙරහැර බලන්න නොදීමේ ඇමතුම් තරගයක් කරන්න බාරයක් වෙලාද කොහෙද හිටියේ! ඒ ඇමතුම් අතර ජාතිය ඇමතීම් අනිවාර්යයෙන්ම තියෙන්න ඇති නමුත් වාසනාවකට වගේ ඒ කිසිම දෙයක් මට ඇහුණේ නෑ😅 ඒක නිසා ගත්ත හැම ඇමතුමකටම මම කිව්වේ ඇහෙන්නේ නෑ ඇහෙන්නේ නෑ කියලා විතරයි😬 (ලැබිලා තියෙන මොළේ ටිකක් පාවිච්චි කරන්නත් එපැයි) බැනලා එපාම වෙලාද කොහෙද රෑ එකොලහමාරට විතර තාත්තා ඇහුවේ කීයටද පුතේ එන්නේ කියලා විතරයි.😬 හෙට පාන්දරම නැවත ජාතිය ඇමතීමක් බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්නේ දැන්😅
පෙරහැර අත්දැකීම ගන්න පුළුවන් නම් ගන්න. ඒක වෙනස් අත්දැකීමක්. ඒකේදි කෙරෙන සංස්කෘතික අංග, සාම්ප්‍රදායික අංග හරිම ලස්සනයි. උදාහරණයකට කප් සිටුවීම, දේවාභරණ වැඩම්මවීම වගේ සිද්ධි කීපයක්ම ළංළංව දැක බලාගන්න මට අවස්ථාව ලැබුණා. ඒවා ජීවිතේ එක සැරයක් හරි දකින්න ඕන දේවල් කියන ලැයිස්තුවේ තිබිය යුතුයි කියන එක තමයි මගේ පෞද්ගලික අදහස. (හැබැයි මීට අවුරුදු කීපයකට කලින් ඇහුවා නම් මං මෙහෙම කියන එකකුත් නෑ.) අනෙක් අතට මේ සිරිත් විරිත්, චාරිත්‍රවල මුල්තැන ගන්නේ දැනට ඉන්නා වැඩිහිටිම පරම්පරාව. ඒ අය දැන් හරිම වයසයි. ඒ දැනුම ඔවුන් එක්කම නැතිවෙලා නොයන්න ආරක්ෂා කරන්න ඕන කියලා මම නම් විශ්වාස කරනවා. රැල්ලට රැඩිකල්වීමෙන් තමන්ගේ ඉතිහාසයෙයි සංස්කෘතියෙයි ආරක්ෂා කළයුතු දේවල් වලපල්ලට යැවිය යුතු නෑ!
අනිත් විශේෂම කාරණය, අත්දැකීම්වලට තියෙන පෙරේතකම නිසා ලොකු අවධානම් ගන්න එපා. ඇඩ්‍රිනලින් කික් එකට අවධානම් ගත්තට ඒක හැමතිස්සෙම නුවණැති වැඩක් නෙවෙයි, විශේෂයෙන්ම කාන්තා පාර්ශවයට. මට රැකවරණය දුන්න හිතවතුන් පිරිස ඔවුන්ගේ දරුවන්ට මාව ආදර්ශයට ගන්න කියද්දිත් මම කිව්වා කීයටවත් ඒ වගේ අවධානම් වැඩ කරන්න එපා කියලා. ගත්ත අවධානමේ තරම පැහැදිලි වුණේ එතැන හිටි බහුතර තරුණ පිරිස දිහා බැලුවම. ගැටුම් ඇතිවුණෙත් ඔවුන් නිසා. ඒ ගැටුම්වලදි වැඩිහිටියන් හැමදෙනාම වධවුණේ ගැහැණු දරුවන්ගේ, තරුණියන්ගෙ සහ කාන්තාවන්ගේ ආරක්ෂාව ගැන. මත් ගතියෙන් ඔවුන් කළ සහ කරන්නට උත්සහ කළ දේවල් බොහොමයි. ඉන් කීපදෙනෙක් කුදලාගෙන යන්නට පවා පොලීසියට සිදුවුණා!
හැබැයි මගේ ඔලුව ඇතුලේ බැකප් ප්ලෑන් එකක් තිබ්බා. ඒක හින්දා අවධානම ගත්තා.
පින්තූර සහ වීඩියෝ ටිකක් මේ තියෙන්නේ. බලාපොරොත්තුවුණ ඉස්තරම් තත්ත්වයේ නැතත් සජීවීව දැකගත්ත සතුටෙන් හිත පුරවගෙන ඉන්නේ😇
~✒️ Aash Weerasinghe
#bellanwilaesalaperahera2022 #experiencepool #adrenalinejunkie #peraheraexperienceinsrilanka #lka #srilanka #religiousfestival
පින්තූර සහ වීඩියෝ ඔක්කොම මේ ලින්ක් එකට ගිහින් බලන්න පුලුවන්: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02PccmvMsrh1TM1ruagz8rq43UuSWzSUvxdDcMUCwbzarKpymWC8ArhrDDwthmAz7jl&id=717230762
