Friday, December 15, 2017

සොහොන් කවි

මරණයෙන් හුස්ම ඇද ඇද
ජීවත්වෙන්න වෙර ගන්නකොට
ලොවට නොපෙනෙන හද අඩක
මළවුන් සව්දිය පුරන කොට
හීන් හදවත් නහර
උණුසුමට ඇදෙනකොට
නුඹ කියාවිද දිනෙක
මුලිනුපුටා දමන්නට...

Posted by at
Labels:

10 comments:

  1. කල්‍යාණ මිත්‍රDecember 15, 2017 at 5:56 PM

    කාලෙකට පස්සේ සොහොනක් උඩින් තනි තරුව පායලා..

    ReplyDelete
    Replies
    1. තනි තරුවDecember 16, 2017 at 12:46 PM

      අන්න ඒකයි. තනි තරුවයි හඳ පලුවයි වගේ නේ? :P

      Delete
  2. Duminda AbeysekaraDecember 15, 2017 at 8:13 PM

    apuuruyi.

    jayaweawaa!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. තනි තරුවDecember 16, 2017 at 12:47 PM

      බොහොම ස්තුතියි දුමින්ද. තනි තරුවට සාදරයෙන් පිළිගන්නවා.

      Delete
    2. ඉවාන් පවුලූශාDecember 22, 2017 at 2:45 PM

      බලපියකෝ මේකිගේ සංවරකම , අනේ යකෝ

      Delete
    3. තනි තරුවJanuary 21, 2018 at 7:41 PM

      අපි කොහොමත් සංවරයි ඩෝ! :P

      Delete
  3. කටුසු හදවතDecember 16, 2017 at 3:49 AM

    දැකපු කල්....

    (කොහොමත් ඡන්දේ කාලෙක බ්ලොග් වලට එබෙද්දී මට ඉස්සල්ලම මතක්වෙන්නේ උඹව...හැක්)

    ReplyDelete
    Replies
    1. තනි තරුවDecember 16, 2017 at 12:49 PM

      අඩෝ කටුස්සා!
      ඡන්දේ කාලෙට මාව මතක් වෙන්න තරම් උඹට තනි තරුව අග්න්‍යාශෙටම වැදිලා නේ. ආව්! :P

      Delete
  4. VeeDecember 17, 2017 at 8:37 AM

    අමතක නොකරන් මිතුර..
    මරණයෙන් පැනයන්නට
    වෙර දරන මිනිසුන්
    බොහොමයක් අතර
    මරණය එනතුරු මග බලා
    නොඉවසිල්ලෙන් සුසුම් හෙලන
    සුළුතරයක් මිනිසුන්ද
    සිටිය හැකි වග..

    ReplyDelete
  5. ඉවාන් පවුලූශාDecember 22, 2017 at 2:44 PM

    මහසොනම ගහපිය තොට

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)