කෝච්චියේ යාල්පානම් යන්න ලොකු උවමනාවකින් පෙලෙමින් ඉන්නකොට කෝච්චිගමන තාවකාලිකව අනුරාධපුරයට විතරක් සීමා කරලා කියලා දැක්කා. කමක් නෑ, කෝච්චියකට බෑ හිතුවක්කාර තනියෙක්ව නවත්තන්න! කටින් ට්රිප් යන සංගමය සහ ලාහෙට ගෙම්බො සංසිද්ධිය ඇති වුණ කොයියම්ම මොහොතක හරි බැක්පැක් එකක් දාගෙන යාල්පානම් කෝච්චියට තනියම ගොඩ නොවුණොත් මගේ නම 'තනියා' නෙවෙයි!😉
වැඩ සහ නොයෙකුත් වැඩ හින්දා යටපත් වෙලා තිබ්බ යාල්පානම් පිස්සුව ආයෙ මතුවුණේ පහුගිය දවසක මැරීන් ඩ්රයිව් එකේ තල් ගෙඩි ගොඩක් ගොඩ ගහගෙන විකුණනවා දැකලා. ඒක දැක්ක ගමන් නොස්ටැල්ජියාව ඉස්මුරුත්තාවට ඇවිල්ලා, කරවෙන තල්පැණි සුවඳකුයි සීතල තල්කිරි රහකුයි ගැන මතක ඇවිස්සිලා, තනියාගේ බකපණ්ඩිත යාල්පානම් solo travel මේනියාව වැඩිවුණා.
90 දශකයේදී අපේ අම්මගේ අම්මයි තාත්තයි, ඒ කියන්නේ ආත්තම්මයි සීයයි කාලයක් පුත්තලමේ ජීවත් වුණා. සීයා දුම් රිය දෙපාර්තුමේන්තුවෙන් පස්සෙ සිමෙන්ති සංස්ථාවේ (Puttalam cement➡️ දැන් INSEE) වැඩ කළ නිසා දුෂ්කර ඒත් සුන්දර කාලයක් ගෙවන්න දෙන්නා දෙමහල්ලො කොළඹ ජීවිතේ අතෑරලා ගිහින් එහේ නිල නිවාසෙක පදිංචි වුණා. රජයේ සේවකයෙක් හැටියට ස්ථාන මාරු, දුෂ්කර පළාත් අම්මලගෙ පවුලේ සමාජිකයන්ට හුරු නිසා වෙන්න ඇති අත්තම්මාත් සීයත් ඉක්මණින් පුත්තලමේ සිමෙන්ති ජීවිතේට හැඩගැහුණා. ඒ නිල නිවාස කලාප A, B, C, D කියලා දූවිලි පාරවල් එක්ක කාස්ටක කැලේ මැදක අක්කර කාල කාල වගේ වතු මැද තිබ්බ තනි තට්ටුවේ විසාල ගෙවල්. පිහිටි බිමට වඩා ටිකක් උස් කරලා හදාපු. (මේ මෑතකදි අම්මලා ගිහින් තිබුණා බලන්න, දැන් කැලේ වැවිලා ඒ දෙන්නට මතකත් නෑලු. පුනරුත්පත්තිය කියන තනියා ඒ ගමනට නාව අඩුව තදට දැනිලා තිබ්බා ඒ වෙලාවේ. හරි ආඩම්බරයි මට 😋)
ඒ බොහොමයක් තැන්වල ගෙවල් කීපයක තමා මිනිස්සු හිටියේ.
අනෙක්වා පාලුවට ගිහින්. D කලාපෙට හැරෙන තැන වල් බිහිවෙච්ච මොන්ටිසෝරියක් තිබ්බා. අපි යන්නේ නිවාඩු කාලේ නිසා ඒක කවදාවත් වැඩ කරපු මොන්ටිසෝරියක්ද කියලා නම් දන්නෙ නෑ. හැබැයි හැමදාම අපි ඔංචිලි, සීසෝ පදින්න ගියේ නම් දණක් උස කැලේ පීරාගෙන.
සමහරවිට තරුණ පවුල් ඒ දුෂ්කර ජීවිතේට බයවෙන්නත් ඇති. අනෙක ඒ කාලෙ කොටි එනවා ඒ මායිමටම, වල් අලිත් එමට, ඇයි සර්පයෝ!. වතුර ලැබෙන්නේ දවසට පැය කීපයයි. ඇතුළේ නානකාමර පාවිච්චිවෙනවත් අඩුයි. ගෙදරටම සම්බන්ධ කරලා පිටිපස්සෙ තිබ්බ නානකාමරේ සිමෙන්තියෙන් බැන්ඳ ලොකු වතුර ටැංකියක් තිබ්බා. සීමිතයි වගේම වතුර මාර කිවුල්. සබන් ගාලා වතුර යන්තම් ගෑවුණත් සබන් ටික කොහෙන් ගියාද නෑ! 😂 වැඩේ තියෙන්නේ ඔය එලියේ නානකාමර තිබ්බේ කුස්සිය සහ ගබඩා කාමර පහුකරලා දොරකින් එළියට විවෘත කොරිඩෝවකින් ගිහින් යන්න. ඒ හරියට රෑට අලිත් එනවලු! මායිම කැලේ! කොයිතරම්
දරුණු ජලජ ජීවියෙක්වුණත් මරණාසන්නෙකටවත් රෑ අටෙන් විතර පස්සේ මම ඒ පැත්තට යන්නෙ නෑ!
ඉතින් නිවාඩුවට එහෙ ගියාම චූටි මම ඉන්නෙ කොයි වෙලාවේ අලියෙක්, ගෑස් මූණු දාගෙන හතර වටේ වෙඩි තියාගෙන කකුල් දෙකේ කොටි රංචුවක්(එහෙම පින්තූර දැකලා තිබ්බා පත්තරෙන්), පියාඹන දිවි මකුලුවෙක් එහෙම කඩාපාත් වෙලා මගෙ සරල සුන්දර දුෂ්කර ජිවිතේ විනාස කරයිද කියලා බයෙන්. රෑ වෙද්දී ගෙදර මායිම් කැලේ නරි හූ කියනවා, බල්ලෝ බුරාහැලෙද්දී වල් අලි වැට මායිම් ලඟ හක්කලං කරනවා. උදේ පටන් රෑ වෙනකල් ඒ කාලේ තරුණ කොල්ලන්ගේ විලාසිතා කොපි කරපු රිලව් මැදින් බෙදපු කොණ්ඩ අත් දෙකෙන් පීර පීරා දුන්නොත් අපිව උනත් උස්සන් යන ගාණට රිලා භීෂණයක් පතුරනවා, අහුවෙච්ච දේ උස්සන් දුවනවා. දඬුලේන්නු (ආත්තම්මට පේන්න බෑ) තැඹිලි ගෙඩියේ ඉඳන් හිල් කරලා බාගෙට කාලා බීලා දුවනවා, අපිටත් නෑ උන්ටත් නෑ. නයි පොළොංගු පිඹුරො..අපෝ හොඳ වෙලාවට මම දැක්කේ නෑ.🫣
ඉතින් ඔය කාලේ අපේ ආත්තම්මා ඇතිකරගෙන තිබූ නානාප්රකාර මිත්ර සබඳතා සහ දුෂ්කර සේවයේ අත්දැකීම් එක්ක තුන්වෙනි පරම්පරාවේ අපට නානාප්රකාර කෑම ජාති හම්බෙන්න පටන් ගත්තා, පලු, මොර, හිඹුටු.. ඒ ඔක්කොම අස්සේ තල්!!
දම් පාට වටකුරු තල්ගෙඩි ගෙනල්ලා ආත්තම්මා හදනවා තල්කිරි!
කොහොමත් දිවුල්කිරිවලට එහෙම පෙරේත මම ආත්තම්මා දුන්නා නන් වහ වුණත් බොන හරිම හොඳ ආදර මිණිපිරියක්, අම්මලාගේ පැත්තේ අපේ පරම්පරාවෙ පළවෙනි කෙල්ල හැටියට.
ඉතින් ඔය වටකුරු තල්ගෙඩිය හෝදලා ගෑස් ලිප උඩ තියලා රත් කරනකොට ඒ ගනකම් පොත්ත ටික ටික පුපුරනවා, එතකොට ඒ පිටපොත්ත මුදුනෙ ඉඳන් තීරු තීරු ගලවන්න පුළුවන්. එහෙම ගැලෙව්වම තමයි අර දිලිසෙන රන්වන් කහ පාට, කෙඳි සහිත මදය මතුවෙන්නේ. පිටපොත්ත රත්වෙලා පුපුරන වෙලාව වෙද්දි කර පැණි සුවඳක් එනවා, අම්මේහ්!🤤🤤🤤 මේ දැනුත් දැනෙනවා වගේ. ඊටපස්සේ අර කහපාට මදය පොල්කිරිවල මිරිකලා දිවුල්කිරි හදන විදියටමයි තල්කිරි හදන්නේ. (මීට වඩා වෙනස් ක්රම ඇති, ආත්තම්මා හැදුවේ මෙහෙම). උකු කහපාට තල්කිරි කූල් කරලා බිව්වම ආයිත් ඉතින් රහ!! 👌🤤❤️
ඉන්පස්සේ අවුරුදු ගාණක්ම මතක් කරලා කෙළ ගිල්ලට තල්කිරි බොන්න ලැබිලා නෑ. හැබැයි මට ඕන කවුරුහරි හදා දීපු මගේ කියලා නොදැනෙන කෘත්රිම හැඟීමකින් තල්කිරි බොන්න නෙවෙයි. අර සුවඳ රස ඔක්කොම එක්ක නොස්ටැල්ජිමය තල්කිරි එකක් බොන්න.
දැන් මට ඔය බකපණ්ඩිතකම් දෙක කරනකල් නින්ද යන්නෙ නෑ ඉතින්! 🫢
~ Aash Weerasinghe
#AW #thaniya #medusa #medusasjournal #lka #nostalgia
ඔබ මාව අවුරුදු තිස් පහකට පමන පෙර මම මීගමුවේ කලුවාරිප්පුවේ සිටි අතීතයට රැගෙන ගියා. එහෙ ජීවත් වූ කාලයේ මගේ ප්රියතම කෑමක් වුනේ මීගමුපොලේ සුලබව දකින්න ලැබුනු තද දම් පාට වම්බටු ගෙඩියක පැහැ ගත් ඉදුනු තල් ගෙඩියෙ ,රන්වන් පාටින් බබලන මදයෙන් හදන තල් කිරියි.අම්මා....
ReplyDeleteඑහෙම කෑමක්.ඒ වගේම ඒ තල් කිරි සුවද මීටර ගනනක් එපිටට හමනවා.
බොහොම ස්තූතියි සහ බොහොම සතුටුයි කෙනෙක්ව රසවත් අතීත මතකයකට ගෙනයන්න මගේ ලිවිල්ලට පුළුවන් වීම ගැන. ඒ සුවඳ නම් ඉතින් කියලා වැඩක් නෑ විඳලම බලන්න ඕන. 😍
Delete++++
ReplyDelete😊🙏
Deleteඅපූරු සටහනක්!
ReplyDeleteස්තූතියි වැසි දැරිය ❤️
Delete