පළවෙනි එක..!

දැන් ටික දවසකට කලින් අපේ දේශකයා ලියලා තිවුණා නේ "පළවෙනි පාර" ගැන..ඕක කියෙව්වම මට මතක් වුණා තවත් පළවෙනි පාරක්..

එතකොට මම පොඩියි..පොඩියි කියන්නේ 2 වසරේ..කලින් "එකා යකා" ලියද්දිත් මම කිව්වානේ පොඩි කාලේ එච්චර එළියට පහළියට බැහැලා සෙල්ලම් කරන්න ලැබුණේ නෑ කියලා..ඒකට ඉතින් සාධාරණ හේතු තිබ්බා හරිය? 

අපේ ගෙවල් ලඟ හිටියා නිමල් කියලා කොල්ලෙක්..ඒ කොලුවා හිටියේ නැන්දා කෙනෙක්ගේ ගෙදර මම හිතන්නේ අම්මා තාත්තා නැහැ වගේ මොකක් හරි නිසා තමයි එහේ නැවතිලා හිටියේ..ඒ ගෙදර නැන්දාගේ වුණාට උන් මේ ළමයට සැලකුවේ වැඩකාරයෙක් හැටියට මිසක් ඥාතියෙක් හැටියට නම් නෙවෙයි..ඒ නිසාමද මන්දා මිනිහා මහාම මහා ඇට්ටරයා..5 වසරේ හිටියට නිකන් 2 වසරේ විතර ඇති උන්දැගේ සයිස් එක..වැඩ ගත්තත් හැබැයි ඒ ගෙදරින් ඒකව ඉස්කෝලෙත් යැව්වා..මම හිතන්නේ ගෙදර තියාගන්න බැරිකමටම වෙන්න ඇති..:D


ඒ කාලේ ඔය අහළ පහළ ළමයි ටික එක්කහු වෙලා ක්‍රිකට් ගහනවා, ටින් කඩනවා වගේ වැඩ කළාට මට එව්වට යන්න හම්බුණේ නැහැ නේ..ඉතින් අම්මා හවසට පොඩි නින්දක් දානකොට මට කොරන්න තියෙන්නේ එක්කෝ උමං කන එක, එහෙමත් නැත්නම් ඉස්කෝල දාන එක..පුංචි කළු ලෑල්ලේ එක එක එව්වා ලිය ලියා උගන්නන පුංචි තීතර්ට පොඩි ඔසරි පොටක් තිබ්බා කරේ දාගන්න..ඉතින් චූටි කාලේ අඳින පුංචි ජංගි කෑලිවලට උඩින් ඔය ඔසරි පොට දාගෙන හරියට උජාරුවෙන් ඇවිදින්නේ 'ෆුල් සූට්' ගහලා වගේ තමයි..

ඉතින් ඔහොම දවසක් මේස පුටුවලට ටෙඩීලට ගුටි දිදී ගුරු රස්සාව කොරගෙන ඉන්නකොට නිමල් වත්තට පැනලා ඇවිත් ජනේලේ එල්ලීගෙන බලා ඉන්නවා දුකුළා වගේ..අනේ මටත් ඉතින් උගන්නන්න කවුරුවත් හිටියෙත් නැති එකේ, හාමුදුරු කෙනෙක් වැඩියත් සෙල්ලමට අල්ලගන්න හිතක තමයි හිටියේ..එතකොට අපේ නගා එක්කෝ දිව්‍ය ලෝකේ එහෙම නැත්නම් ගන්ධබ්බ අවධියේ...(හොඳ වෙලාවට) ඉතින් මම අරුන්දැට කළු ලෑල්ලේ එක එක ඉංග්‍රීසි (ඒක තමයි එදා පාඩම) වචන ලියලා පෙන්නනවා හිස්තැන් පුරවන්න..ඌත් දෙක තුනක් කියනවා හැබැයි සෑහෙන ඒවා වැරදි..වැරදුණාම මේස පුටුවලට නම් අඩි රූලෙන් 'ඩෝං' ගාලා පාරක් දුන්නට ජනේලේ එල්ලිලා ඉන්න අර කොටාට ගහන්න ඇහැක? 
අනික අම්මාට ඇහුණා නම් එහෙම මොනොලොග් ඩයලොග් වෙලා කියලා නන්දා ඇන්ටි කිව්වා වගේ "මුණිවත හොඳයි දෙබසින් දුක වැඩි හංදා" කියන්න වෙන්නේ ලාබාල වයසෙන්ම!ඉතිං කසුකුසුවෙන් තමයි පාඩම කරන් යන්නේ..වැඩි හරියක් සංඥා බාසාවෙන්...

ඔහොම ටික වෙලාවක් යනකොට කොටාට වැඩේ එපාවෙලාද කොහෙද යන්න ගියා..මම ආයෙත් මගේ අජීවි පංති කාමරය දිහාට හැරුණා..මොකෝ ඉතින් හිටිය එකම සජීවි සත්වයා ගියා කියලා අඬන්නයැ! ටික වෙලාවකින් මෙන්න මේකා ආයෙමත් ආවා..සංඥා බාසාවෙන් අත වනලා මොකද්ද හතරට නවපු කොළයක් දික් කොරලා අනික් අතට වෙඩි වැදුණා වගේ දිව්වා..

ඕං ඉතින් ඔහෙලට කියන්න..ඒක තඩි පොල් අකුරින් ලිව්ව සෙනෙහෙ කොළයක්! ඇක්සයිස් පොතකින් කැඩුව තනිරූල් පිටු බාගෙක තඩි අකුරෙන් ලියලා "මම ඔයාට ආදරෙයි.කාටවත් කියන්න එපා" 

බුහාහාහාහා....

අනේ ඉතින් ජීවිතේට ඉස් ඉස්සෙල්ලාම ලැබුණ ආදර හසුන වෙච්චි, ඒත් මට ඒක තේරුණේ නැතිවෙච්චි! මම දහ අතේ කල්පනා කොරනවා "ඉතින් ඇයි හත් ඉලව්වේ මේක කාටවත් කියන්න බැරි" කියලා..දැන් පාඩමත් නැවතිලා..අජීවි උන් හින්දා ගෝලයෝ ටික නිස්සබ්දව ඉන්නවා..අම්මාගෙන් අහන්නත් බැහැ..මොකද කාටවත් කියන්න එපැයි කියලාත් ලියලා නෙව..අනික අම්මාට මළ ජම්ප් වුණොත් එහෙම බේරගන්න තාත්තාත් නැතිවෙලාවේ මට අම්බානෙක අහගන්න හරි කන්න හරි තමයි වෙන්නේ කියලත් රෙඩ් ලයිට් එකක් නිවි නිවි පත්තුවෙනවා...අන්තිමට ඔන්නොහේ ඕන වස්තරයක් කියලා මම ඕක මේසේ උඩ තිබ්බ අළුත් ෆයිල් කවර ගොඩක් අස්සට තල්ලු කරලා මේසේ යට සෙල්ලම් ගෙට රිංගා ගත්තා...

ඉතින් ඔහොම ටික දවසක් ගෙවුණා..පස්සේ කාලේක වගේ ඕක ගැන හිත හිතා රෑ ඇහැරන් හීන දකින්න, කොට්ටේ පුළුන් කන්න, සිංදු කියකියා මල් ගස් වටේ යන්න, කවි ලියන්න වගේ මාඤ්ඤමිකතාවක් ඒ කාලේ තිබ්බේ නැති එකේ දෙයියනේ කියලා ඔය ගැන හාංකවිසියක්වත් මතකෙට ආවෙත් නෑ..
ඔන්න එක දවසක් අම්මා මම හෝම්වර්ක් කරකර ඉන්නකොට ආවා මගේ මේසේ අස් කරන්න..(ඒ කාලේ අම්මා ඒවා කළා පස්සේ කාලෙක මමම කරගත්තා මතු ආරක්ෂාවට කියලා :D) මාත් ඉතින් ආතල් එකේ අර තඩි කොටු පොතක ඉලක්කම් ලිය ලියා ඉන්නවා..අම්මා එක සැරේටම අර අළුත් ෆයිල් ගොඩ ඉස්සුවා..ඒත් ඉතින් මට ගාණක් නෑ..මම ඉතින් තාම වැඩ...

"මොකද්ද මේ??" ස්වරය හොඳ නැත.

"මොකද්ද?"

අම්මගේ අතේ නිමල්ගේ ආදරේ! හයියෝ සංසාරේ!!

"මං දන්නේ නෑ.."

"කවුද මේක දුන්නේ?" 

"නි..නිමල්.." 

"නිමල්!" අම්මගේ ඇස් නළලේ! මගේ හර්දය වස්තුව උගුරේ!

දැන් අම්මට මළ පැනලා..ඒ වුණාට පොඩි හිනාවක් කාගත්ත ගතියකුත් ඇතිවෙලා නැතිවෙලා ගියා..ප්‍රශ්න කිරීම ගිය විදියෙන් මට තේරුණා මොකක් නමුත් නිමල් කෙරුව වැඩේ හෙණම හෙණ අවුලක් තියෙනවා කියලා...අහන්නත් බෑ බයයි..

මම ඉතින් ආයෙත් ඉලක්කම් ලියන්න පටන් ගත්තම අම්මා කොළෙත් අතේ ගුලිකරන් ගියා..දැන් මට බයයි තාත්තට කියයිද තාත්තා බනීද ගහයිද...පුංචි එවුන්ට කොච්චර නම් ප්‍රශ්න ද ඉතින්...

කොහොමෙන් කොහොමහරි ඒ කතාව ගැන ආයෙත් නම් කතාවුණේ නෑ..අම්මා නිමල්ගේ නැන්දට කියලා තිබ්බෙත් නැහැ මම හිතන්නේ..හැබැයි නිමල්ට හොරෙන් හෝ අපේ ගෙදර ඒම නම් තහනම් වුණා...කවුරුහරි අම්මගේ කන්ට්‍රැක්ට් එක භාර අරන් එහෙම තගක් දාලා තිබ්බා වෙන්න ඇති...

ඔන්න බලමු ඉතිං අපි පුංචි කාලේ ඉඳන් නිකං ඩිෂ් ඇන්ටෙනා වගේ කට්ටිය..කරුමෙට වැදිච්ච පළවෙනි සිග්නල් එකත් ඩිස්මිස් වෙලා ගියාට! :D :D :D