අද මම හිටියෙ හොඳ ඇඩ්‍රිනලීන් රෂ් එකක. හවස් වෙද්දි ටිකක් ඉතුරුත් වගේ නිසා මොකක්ම හෝ අතිපණ්ඩිත සුවිශේෂි වැඩකින් අද දවස ඉවර කළ යුතුයි කියලා යක් තනියයි සුරංගනා තනියයි සම්මුතියකට එළඹෙද්දිම මට අදහසක් පහළ වුණා අද මට නිශ්ශබ්දතාවයක් එපා, බස්මය ඝෝෂාවක් ඕන කියලා. එහෙම හිතලා මම මිකී මවුස් වගේ ක්ෂණිකව පාර හරහා දුවලා පැනලා ට්‍රැෆික් එකේ නවත්තපු බස් එකකට ගොඩ වුණා.
බස්මය ඝෝෂාවක් කිව්වට මෙන්න මේකේ යනවා මිල්ටන්ලගේ, ජෝතිලගේ විරහ ගීත සෙට් එකක්! බස් එකක තමන්ගෙම ලෝකෙකට වෙලා විරහ ගීත අහන් යනවා කියන එක වෙනමම ලල් එකක්නෙ.
(මම මේ කියන්නෙ හොඳ විරහ ගීත, ඩංකබකං හොටු ගීත නෙවෙයි).
ඉතින්, ඔහොම යන අතර මගේ සිතුවිලි මුහුද කැළඹිලා ප්‍රියා සූරියසේන හරහා අතීතයකට පියඹන්න පටන් ගත්තා. කතාව ටිකක් 'එහෙම' නිසා මම බෑග් එක හාරලා මාස්ක් එකක් හොයාගෙන ඒක ඇස් පිහාටු වෙනකල් උස්ස ගත්තා මොකද අනිවාර්‍යෙන්ම තනියෙන් හිනාවෙන්න ගිහින් සමාජයේ හාස්‍යයට ලක්වෙන්න ඉඩ තියෙන නිසා. මාත් එක්ක චිත්‍රපටි බලන කොට ආදර ජවනිකා හරි ට්‍රයි කරන කාලේ ජවනිකා හරි යද්දි මම ඒවට හිනාවෙන්නෙ හරියට එතන ඉන්නෙ මං වගේනෙ කියලා හිනාවෙවී මගේ මූණ බලන් ඉන්න කෙනෙක් මතක් වෙලා වැඩියත්ම. 😅
එහෙමයි ඉතින් අපි මෙහෙම හිටියට අනුන්ගේ ලව් එකක් හරි දැකලා සතුටුවෙන හෙන රෝමාන්තික මිනිෂ්ෂු හිටං. 😂😎
ඉතින්...
තනියා පොඩි කාලෙ ගිය ස්කූල් වෑන් එකක හිටියා රාජකීය විද්‍යාලෙට ගිය අරවින්ද කෙනෙක්. මම හිතන්නෙ එතකොට අපි හිටියෙ 6-7 වගේ වසරක වෙන්න ඕන. අරවින්දත් ඒ වගේ වයසක වෙන්නැති. හෙනම කටකාර, දඟකාර, ඒ වයසට ඉතින් හැන්ඩ්සම් පොඩි කොල්ලෙක් හින්දද මන්දා මිනිහගේ විකාරයි විහිළුයිවලට ඩ්‍රයිවර් අයියත් හෙන කැමතියි. ස්කූල් වෑන්වල ඩ්‍රයිවින් සීට් එකටම අල්ලලා පිටිපස්සේ නිකන් ලෑල්ලක් වගේ යාන්තම් තට්ටමක් තියාගන්න පුළුවන් සයිස් සීට් එකක් ගහලා තියෙනවා ඔහෙලා දැකලා ඇතිනෙ? ඒ සීට් එකේ වාඩිවෙන ඔක්කොම වෑන් සභාවට මූණ දාලා තමයි වාඩිවෙන්නෙ. ඉතින් අරවින්ද වාඩිවෙන්නෙත් ඔය සීට් එකේ දොර ලඟ.
මිනිහගේ කටයි වැඩයි වගේම තමයි ඉතින් සිංදු කියවිල්ල. කිසිම ලැජ්ජාවක් නැතුව කට හායි ගාලා ඇරලා පැල්කවි කියන්නැහෙ තමයි උන්දැ සිංදු කිව්වේ. ලස්සනට කිව්වා ඉතින්, ගායනයට කොච්චර හැඟීම් කවනවද කිව්වොත් මම හිතන්නෙ මුළු වෑන් සභාවෙම කෙල්ලො හිතන්න ඇත්තෙ එයා ඒවා කියන්නෙ තමන්ට කියලා වෙන්න ඕන. 😉
අරවින්දගේ ඩේලි හිට් ලිස්ට් එකේ තිබුණා සිංදු කීපයක්, උඩින්ම තිබ්බේ ප්‍රියාගේ 'සුදු පරවි රෑන සේ' ඒක බොක්කෙන්ම කියන ගමන් මියුසික් එකත් මිනිහම දෙනවා. අනික ඒක කියන්නෙත් බාලිකා පාසල්වල ගේට්ටු ලඟදි! හිතාගන්න පුළුවන්නෙ අනාගතේ කොහොම පොරක් වෙන්න ඇතිද කියලා ඉතින්.😂
ඔය ලිස්ට් එකේ හොඳම එක නලීන්ගේ 'අංජලීකා'. අරවින්ද නිකන් 'මල මිලින වෙලා මුත් සුවඳ ගලා' කියන්නෙ හරියට ඇත්තටම කෙල්ල මලා වගේ බොක්කෙන්ම එන විරහවකින් පපුවට අත තියාගෙන, මූණ ඇලකරලා, නිකට උස්සලා, ඇස් පියාගෙන, නලල රැලිකරගෙන.😂
ප්‍රාසාංගික කලාවේ සුළු පියා වගේ.😂
ඒ ටික කියලා අංජලිකා කියන්න ගත්තම නම් පොර ඉන්නේ ඇත්තටම මේ දැන් අංජලිකා මැරුණා වගේ.😂 වැඩේ තියෙන්නෙ පොඩි ඇච්චො පැච්චො හැටියට ඉතින් අපි ඔය වචනයක් දෙකක් කතා කළාට අහලා නැතුව වෙන්න ඕන, මේ යකා මගෙ නම හිතන් ඉඳලා තියෙන්නෙත් අංජලීකා කියලා. ඒක ගැන කතාවක් ගිහින් වෑන් එකම අරවින්දව බයිට් කරද්දි තමයි තේරුනේ මම හිතන්නෙ, හැමදාම අපේ ගෙවල් ලංවෙද්දි වෑන් එකේ දොර ඇරලා දෙන ගමන් පපුවට අත තියාගෙන, මූණේ දුක පුරෝගෙන, බොක්කෙන්ම "අංජලීකා.." කියලා කෑගහන්නෙ මොකද කියලා.😂😂
හරි හරි ඉතින්, එහෙම එව්වත් වුණා. 🫣 හොඳ වෙලාවට අපේ කේලම් නගා ඒ කාලෙ වෑන් එකේ ආවේ නෑ නැත්නම් කුඩා කාලයේදීම ආලයේ වේදනාවයි බත්කාඩ් කැන්සල් වීමේ අල වේදනාවයි දෙකම එකසැරේ විඳින්න වෙන්නෙ!
කතාව දැනගත්තට පස්සෙ ඉතින් මාත් පසුබිම් ගායනය සමග වීරයා වීරියෙන් යුතුව විවෘත කරලා දෙන වෑන් දොරෙන් අහිංසක විදියට බිම බලාගෙන බැහැලා, කියඹුලතා කණ පිටිපස්සට හිමින් රඳවනගමන් බිමට හිනාවෙලා, වෑන් දොරේ පිටත අගුල මත මගේ අතැඟිලි මෘදුව රඳවලා, ලතාවට විසාකාව සේ ගේට්ටුව ලඟට ඇවිදන් ගියා.
එහෙම එව්වත් තියෙන්ට එපාය අනේ, නැද්ද මං අහන්නේ.😜
:
:
:
:
:
:
:
:
:
නෑ නෑ, එයැයිගේ වගතුගක් ඊටපස්සේ දන්නේ නෑ!😜
~ 🖌️ Aash Weerasinghe | තනියා
#AW #thaniya #medusa #medusasjournal
No comments:
Post a Comment