මාරක ෂොපිං සහ මගේ 100

කාලේකට පස්සේ මට හිතුණා මගේ බයිට් කතාවක් ලියන්න ඕනි කියලා..මෙව්වා මෙගා බයිට්-මගේ බයිට් කියලා වුණත් හිතාගන්නට ඇහැකි ඕන නම්..

ඔන්න පින්වතුනි, ගැහැණු උදවියගේ ෂොපිං යෑම ගැන නම් ඉතින් ආයේ අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් තියෙනවයැ නේද? විවාහක-අවිවාහක, තරුණ-මහළු භේදයකින් තොරව සියළු (නෑ මම හිතන්නේ බහුතරයක්) ගැහැණුන්ගේ ඇස් කාන්තිමත්වෙන්න හේතුවක් තමයි ෂොපිං කියන්නේ (උර එහෙම නෙවෙයි හරිය!).ඔන්න ඉතින් තනියාටත් ඉතින් වෙනසක් නෑ ඕකේ..මහ රාත්තිරිය වෙනකම් හරි කඩ ඇරලා තියෙනවා නම්, ණය කාඩ් එකේ හරි කමක් නෑ සල්ලිත් තියෙනවා නම්, නොයෙකුත් වෛවාරණ ඇඳුම් සපත්තු අරව මෙව්වා අතගාල මිරිකලා ඇඳලා බලලා හරි සැනසෙන්න තියෙනවා නම්, ප්‍රයිස් ටැග්වල අග බිංදු එහෙම කොහේහරි හැලිලා නැතිවෙලා යනවා නම්...හප්පේ...තව මොනවද ඉතින් එහෙනම්..!

ඉතින් ඔන්න ඔය හැම අවුරුද්දකම අවුරුදු කාලෙයි නත්තල් කාලෙයි අපි අනිවාර්යෙන්ම යනවනේ ඔහොම සවාරි..ඔය හැමෝම දන්නවා ඇති නෙව SLECC එකෙත් නිතරම වගේ ඔහොම සේල් තියෙනවයි කියලා.ඒ අවට ඔෆීසිවල බවලත් උදවිය ඕවට දුවන්නේ හරියට හෙළුවෙන් ඉන්නැහේ!හැබැයි ඉතින් ඕවා නමට සේල් ඈ! මොකෝ ඉතින් වෙන අහක රුපියල් 200ක් විතර වෙන චීත්ත සංගියක් වුණත් ඔතැන රුපියල්ම 400ක් විතර වෙනවා..ඒ වුණාට ඔය ආරුක්කු බූරුක්කු අතගාමින් හැඩ බලමින්, බූන්දි ටිකකට එහෙම වග කියමින්, (ආ..මතක ඇතුව දොරෙන් එළියට එද්දිම තියෙන අච්චාරු කඩේටත් යන්න ඕන..) හැප්පි හැප්පි ෂොපිං කිරීමේ වෙනම ආතල් එකක් තියෙනවා පුරුෂ පක්සෙට නොතේරෙන..ඒක නිසා දැන් ඔන්න මායි, අපේ නගායි, අම්මයි තුන්දෙනා ඔය විසාල සේල් පොලට රිංගා ගත්තා..


ගන්න දෙකුත් නැහැ ඇත්තටම..ඒ වුණාට අපිට යන්න කිසිම උවමනාවකුත් නැහැ ඉතිං..ආ පයිං යන්නත් නිකං මොකද්ද වගේ නේ අනේ..කොහොමහරි මං නම් මෙලෝම දෙයක් අරන් නෑ බූන්දි පාර්සලයක් මිසක්ක..අර දෙන්නා නම් මොන මොනවද අරං..කොහොමහරි සාලාවේ වටයක් ගිහිං ආවට පස්සේ අපිට හරි මහන්සියි, තිබහයි..ඔහේලා දන්නවා නෙව ඕකේ කෙළවරක හැමදාම තියෙන මුස්ලිම් සමෝසා කඩෙයි, කීල්ස් මාමාගේ උණු බල්ලෝ ලොරියයි ගැන..සෝස් නාවලා දෙන උණු බල්ලන්ට වඩා මට ඕන වුණේ සමෝසා කන්න..මොකද එතැන තියෙන සකරමොටයි කෑම වෛවාරණයි, විච්චූර්ණයි නිසා..

ඔහේලට ඉතින් අමුතුවෙන් කියන්න ඕනියැ ඔය කඩවල ඉන්න කොලුවෝ මාඤ්ඤං මැක්ස් වෙලා ඉන්න බව ඔය සේල්පොලේ ඉන්න සුකුරුත්තං කෑලි දැකලා..උන්ට සමෝසාවල පවා පේනවා ඇත්තේ කෙල්ලෝ..එච්චරට සෙනග ඉතින්..මාත් ඉතින් සුපින්වතුනි ඔවුන්ගේ පිපාසිත දෑස් මග හැර, ඒවුණාට පොඩි ඇඩ් එකක් වෙමින්, සමෝසා සහ..
පොඩ්ඩක් ඉන්න එතන තියෙනවා රසම රසම රස පාට ෆලුඩා..ඔව් අර රෝසපාට ෆලූඩා..! ඊටත් නොදෙවෙනි රස පාටක චොක්ලට් මිල්ක් ෂේක්! අහෝ ඡේදයකි!..හිරු සඳු එකවර දෙපස නැගේ කළුවර ඇයි විජිතයම මගේ කිව්වලු..! 
දැන් මොනවැයි බොල මම බොන්නේ?
රතු පාට යක් තනියා ඔළුවේ වම් පැත්තෙන් මතුවෙලා කියනවා 'ෆලූඩා රසයි බං ඒක ගනිං' කියලා..
සුදු පාට සුරංගනා තනියා ඔළුවේ දකුණු පැත්තෙන් මතුවෙලා කියනවා 'ෆලූඩා පැණිරහ වැඩියි වස්තුවේ, මිල්ක් ෂේක් බොන්න' කියලා..
සුපුරුදු චර්යාවෙන් මිදිලා තනියා තීරණය කෙරුවා සුරංගනා කිව්ව දේ අහලා මිල්ක් ෂේක් බොන්න...ඉතින් ඔය තීරණය ගන්න කල් මම එතැන මක් කොරා කියලද ඔහේලා හිතන්නේ..? ආයේ මොනවද එහාට හැරිලා ඇඩ් බාගයයි මෙහාට හැරිලා ඇඩ් බාගයයි ඇඟිල්ලක් කටේ ගහන් කල්පනා මෝඩ් එකෙන් ඇඩ් බාගයයි අහිබැමක් උස්සන්න තව ඇඩ් බාගයයි..! අන්තිමට සමෝසා 3යි ෆලූඩා දෙකයි මිල්ක් ෂේක් එකයි..!!

දැන් පින්වතුනි මෙව්වා හිටගෙන කෑවොත් ගෙදර යන්න කලින් කකුල් මහත් වෙනවා..ඉතින් අපි සමෝසා පිඟානයි බීමයි උස්සන් අරහෙට මෙහෙට රූං රූං ගාලා යාන්තම් පුටු දෙකක් හොයන් වාඩිවුණා කියමුකෝ..වැඩිහිටි ගෞරවේට කියලා මායි අම්මයි වාඩිවෙලා, නගා හිටගෙන..ඒකත් ඉතින් අර ඇඩ් එකේ ඉතුරු කොටස සඳහාමයි..ඔව් ඉතින් කැෂියර් කූඩුව ඉස්සරහමයි..!

දැන් මම සුරංගනා කියන දේ ඇහුවට අපේ නගාගේ සුරංගනා කියලා තිබ්බා 'අක්කා පව් වස්තුවේ, ඔයාගේ ෆලූඩා ටිකක් එයාටත් දෙන්න' කියලා..ඉතින් අපේ නගා හද පිරී ඉතිරී ගිය සහෝදර ප්‍රේමයෙන් යුතුව මට ෆලූඩා උගුරක් බොන්න දුන්නා...ආයේ මක්කටෙයි එපා කියන්නේ, මාත් පැනලා බිව්වා...

ෂාආආආඅ.....!
කියන්න ඕන වුණේ එහෙම...
මල සේකර කිව්වලු, කටට ගත්තු ෆලූඩා උගුර ගිලෙන්නේ නැහැ යකොව්!
ගිල්ලා ගිල්ලා ගිල්ලා...!! 
උන්දැ රෝං සයිඩ් ගිහින්..මට හුස්ම ඉහළ ගන්නත් බෑ, පහළ ගන්නත් බෑ...හිරවෙලා!!
ෆුල් ට්‍රයි එක දැම්ම කහින්න...ම්හු...හෑස්ස්ස්ස්ස් කියලා මගේ පෙනහළු දෙක රේස් වෙනවා...ඒවුණාට ගියර් වැටෙන්නේ නෑ..! 

දැන් මට තේරෙනවා මගේ ඇස් වපර වේගෙන යනවා..පපුවත් අල්ලං එක සැරයක් හුස්ම ඇද්දා ආයෙත් ඉතින් ඇද්දම තමයි..!
"සුදු නංගියේ, උඹේ සුරංගනාට පින් සිද්ධ වෙන්න මම ඉතින් යන්න යනවා.." කඳුළුත් පනිනවා...ඒ අස්සේ නගා නිකං මිකී මවුස් කෙනෙක් වගේ වෙලා ඇස් දෙක තිබ්බේ යටි පිල්ලම හරියේ..! මුල් යුගයේ නිහඬ චිත්‍රපටියක් වගේ..හඬ නෑ වැඩ විතරයි...නංගි 'අනේ අම්මා අක්කා' කියන්න වගේ කට අරිනවා තොල් හෙලවෙනවා මට ස්ලෝ මෝෂන් පේනවා..සද්දේ තරමට වටේට මුකුත් ඇහෙන්නෙත් නෑ නේ, ඉතිං මෙච්චර දෙයක් වෙලා ලොකු එකී කූරියා ගහන්න යන බව අපේ අම්මා දන්නෙත් නෑ, මොකද අම්මා ආතල් එකේ ෆලූඩා එක බිබී වටේ පිටේ මිස් වෙච්චි කඩවල් හොයනවා...:D :D

කොහොමහරි මගේ මේ මරුවිකල්ල ගැන අම්මට තේරුණාම මම දැක්කා අම්මා ෆලූඩා එක තියල එක පිම්මක් මම ලඟට පනිනවා..
"අක්කි..අක්කි...අනේ මොකද වුණේ..?" පිටට තට්ටු කරනවා, වතුර ගේනවා, කොටින්ම සෙකියුරිටි අන්කල් පවා ඇවිල්ලා..වටේ පිටේ හිටිය මිනිස්සුන්ගේ උණු බල්ලෝ උන් නොකන නිසා මැස්සෝ ලොවිනවා..කැෂියර් එකේ හිටිය මාඤ්ඤමික කොලුවෝ ටික අයියෝ අපරාදේ තරුණ ජීවිතේ වගේ තක්කුමුක්කු වෙලා බලා ඉන්නවා..
දැන් බොලා අහන්න එපා එච්චර මරණාසන්න අවස්ථාවක ඔය ඕපාදූප සේරම මීටර් වුණේ කොහොමද කියලා එහෙම..එව්වා එහෙමයි..පැස්ටෝල් නැතත් සිස්ටම් වැඩ!

මට කියාගන්න පුළුවනැ ඉතින්..ඇස් වලින් සමුදෙන්න තමයි වෙන්නේ..!

බෑ බෑ බෑ මැරෙන්නේ කොහොමද එහෙම රතූ පාට බූන්දි පාර්සලයක් මගේ බඩට සින්න වෙන්න ප්‍රේමාන්විත බැල්මෙන් බලා ඉන්නකොට..
ඊටත් මේ සෙනග මැද්දේ..! මොන වස නිංගිරාවක්ද මේ මට වෙන්න යන්නේ!
මම හිතුවා පෙණහළු කඩන් යන්න රේස් කරලා හරි ෆුල් ඩම් එක දාල කහිනවා කියලා..

කැස්සා පින්වතුනි කැස්සක්..ආයේ නෑ ඉතින් කාසේට හපන්..කැස්සේ සැප ඇස්වලින් මදිවෙලා නහයෙන් පවා එළියට පැන්නා..කොටින්ම ඇඳන් හිටි වස්තරේ නම්බුවත් ගියා ඕං..බම්බුවේ නම්බුව වගේද බං මගේ හුස්ම පොද..! නැද්ද මම අහන්නේ..පස්සේ නම් ඉතින් මිනිස්සු හිනාවෙන්න ඇති ඉතිං..ඒ වගේද මම නැවත ඉපදීම..!

කොහොමෙන් කොහොමහරි එදා මට මරු කැඳවන්නට හේතුවුණේ අර ෆලූඩා උඩට දාන සර්ව පිත්තල කෑලි ටික!! එතැන තිබ්බ පොඩි නයිලෝන් නූල් කෑලි වගේ රතුපාට එව්වා..අන්න ඒකක් තමයි හැමෝම යන පාරේ යන්න බෑ මම යනවා උඩුගං පාරේ කියලා මගේ ශ්වාසනාලය දිගේ ගමන් කොරලා ඩෙඟක් නැටෙව්වේ..

ඉතින් පින්වතුනි, බොලාගේ කරුමෙට මම කැහැලා හරි තාම ජීවතුන් අතර ඉන්නවා..හැබැයි එදා ගෙදර යනකම්ම අනික් දෙන්නා හිටියේ හෙණ අවුලෙන්..නොමළ හින්දද මන්දා..:D :D  

ඕක ඉතින් මෙහෙම පෝස්ට් ලියලා දාන්න තරම් දේකුත් නෙවෙයි බලන් ගියහම..මොකද ආයේ පුරුදු වෙන්න කියලා හිරවෙච්චායැ? ඒත් ඉතින් ඔහොම ප්‍රසිද්ධ සභාවක මාරයාට ඔච්චරටම කිට්ටු වෙන්න ලැබිච්ච මැන්ඩිස් අතිවිශේෂ අවස්ථාවක් ලෙස ඕක අපේ ලොග් පොත්වල සටහන් වෙනවා...

මට තාම ෂුවර් නැත්තේ අර මල් ඇටයක් නහයේ ගිය කුමාරිගේ වගේ හිර වෙච්චි කෙන්ද කැස්සත් එක්ක විසිවෙලා ගිහිං කාගේහරි උණු බල්ලෙක් මත පතිත වුණාවත්ද කියලා..හැක් හැක් හැක්!!

එහෙම වුණා නම් ගැත්තාට සමාවී වදාරනු ඇතැයි සිතන මා,
කැස්සෙන් යලි උපන්,
තනියා..



අඩේ මාරක ෂොපිං ලියද්දි පෝස්ටු 100ක් වෙලාලු!!