ෂාජහන්ගේ කතාව

සබැඳිය..

නිශ්ශබ්දයි හැමතැනම...
මතක ඇති කාලෙක ඉඳන් මම ආසා කළේ නිහඬකමට..ඒත් මේ නිහඬකම වගේ එකකට නෙවෙයි...මේක මට නුහුරුයි..

ශෂී ඉන්නකොට ගෙදර නිශ්ශබ්ද නෑ..මම හැමදාම කළේ ඒ තොරතෝංචියක් නැති ගීතමය හඬ අහන් ඉන්න එක..අතීතේ, වර්තමානේ, අනාගතේ ඒ ඔක්කොම ගැන එකපාර කතා කරන්න පුළුවන්කමක් තිබ්බ මම දැනන් හිටිය එකම ගෑණි ශෂී..ලස්සනට නැලවිලි ස්වරයෙන් කතා කර කර ඉඳලා එක් සැරේම විප්ලවකාරියෙක් වෙන්න තිබ්බ මේ ගෑණිගේ හැකියාවට මට පුදුම නොවී ඉන්න බැරිවුණා..මුල් කාලේ මම ඒ පුදුමේ පිට දැම්මා "කොහෙන්ද ඔයාට ඔය වචන එන්නේ?"..සුදු රතු සීනි සුරුට්ටුවක් වගේ බීම බටේ අතෑරලා හීනි කට හැදුව තාලේට මම දැනගත්තා පොල්ලෙන් ගහන්නා වගේ "කටින්" කියන බව..එහෙම කියලා මහ හොර වැඩක් කළ පොඩි එකියෙක් වගේ හිනාවෙන බව...

කාලෙකට කලින් ශෂී කිව්වා එයා කොහෙදෝ මන්ද කියෙව්වා කියලා ගෑණියෙක්ට භද්‍රකාලි අම්මා වෙලා ලෝකේට පිහිට වෙන්න වගේම සොහොන්කාලි අම්මා වෙලා විනාශය ගේන්නත් පුළුවන් කියලා..එහෙම කිව්වේ අපි හවසක ඔහේ ඇවිදන් යන වෙලාවක..මම ඉතින් ඔළුව වනලා නිකං හිටියා..එයා කියන සමහර දේවල් ගැන මගේ ලොකු උනන්දුවක් නැතිවුණත් ඒ හඬ උස්පහත්වෙන, මුහුණේ භාවයන් වෙනස්වන හැටි බලා ඉන්න එක හරි අපූරු අත්දැකීමක් වුණා මට..මෙච්චර කාලෙකට නොලබපු..

මම ආදරේ කළේ ඒවටද නැත්නම් මේ අමුතු ගෑණිටද කියලා මට අදටත් තේරුම්ගන්න බෑ..

*********************************
අපේ විවාහය ගැන මටවත් ශෂීටවත් තිබ්බ උනන්දුව ඇත්තටම අපේ ගෙදරට තිබ්බේ නෑ..මම ඒ ගැන අමුතුවෙන් හිතුවෙත් නෑ..ශෂීට සාපේක්ෂව මම ගෙදරදි විවෘත වුණේ හරිම අඩුවෙන්..සමහරවිට ඒ කොල්ලෝ වයසින් වැඩෙනකොට ඇතිවෙන දුරස්ථකම වෙන්නැති..ඒ ගැන හිතන්න මීටකලින් උවමනාවක් වුණෙත් නෑ..

ඇත්ත කවුරු මොනවා කිව්වත් ශෂී හුඟක් ඉවසුවා තමයි..තරහා ගනී කියලා මට හිතුණ සමහර කාරණාවලදිත් එයා විවිධ තර්ක ගෙනත් ඒ සිද්ධි සාධාරණීකරණය කරන්න හැදුවා..මට සතුටු හිතුණා..මම තෝරගත්තේ හරිම ගෑණි කියන ආඩම්බරේ මට දැනුණා..ඒ ගෑණිගෙන් කවදාවත් මට වරදක් නොවෙන බව මම විශ්වාස කළා..
අන්තිමට..
ඒක පුරුද්දට ගියා..මං හිතුවේ ඉවසන එක ශෂී මං වෙනුවෙන් කළ යුතුම දෙයක් කියලා..කාලෙත් එක්ක මට අමතක වෙලා ගියා එයා කොච්චර තර්ක ගෙනාවත් හිත රිදීම් වැඩිවෙනවා මිසක් අඩු නොවෙන බව...කොහොමටත් වැඩිය කතා බහ නොකරන නිසා මුල් කාලේ වගේ සැනසිලි බස් කියන්න නලවන්න ඕනකමක් ඇතිවෙලා නැතිවෙලා ගියා..

දවසක් ශෂී කියකියා හිටියා අලින්ගේ මතක ශක්තිය ගැන.එහෙම කියද්දි එයා කිව්වා කතාවක් තියෙනවා කියලා අලියෙක්ට කවුරු හරි වරදක් කළොත් ඌ ඒ පළිය ගන්නතුරු හක්කේ පොල් කෑල්ලක් හංගන් ඉන්නවා කියලා..එහෙම කියලා ඉවරවෙලා එයා ව්‍යංගයෙන් යමක් කියද්දි වගේ සුපුරුදු හිනාවෙන් කිව්වා එයත් අලියෙක් කියලා..හැබැයි ඒ වෙනකල් මම තේරුම් ගත්තේ නෑ ගෑණු කියන්නේ මතක ශක්තිය එච්චර ප්‍රබල වෙන්න පුළුවන් වගේම හිතේ මුල්ලක වෙනම පැසක ඔය සේරම ලොග් සටහන් රඳවගෙන ඉන්න පුළුවන් සත්ව විශේෂයක් බව..

ඔව් මට වැරදුණේ අන්න එතන තමයි..මං හිතන්නේ අපි පිරිමි හැමෝටම වැරදෙන තැන ඒකයි..

**********************************
මට කොච්චර වටිනවා වුණත් අපේ ගෙදර මිනිස්සු ශෂීව තේරුම් ගත්තේ නෑ..එයාලා දැක්කේ ශෂී වෙන ලෝකෙකින් ආවා වගේ..අම්මා හැමදාම කේන්දරයක් මත්තේ නැහුණා..තනියම මහ ගෙදර ගිහින් පැයක් වාඩිවෙලා හිටියොත් මගේ ඔළුවේ අවුරුද්දක කේන්දර කතා ගොඩ ගැහුණා..මම ඒවා ශෂීට කිව්වේ නෑ..ඒත් සමහර දේවල් ගැන ගෑණිට මහ පුදුම ඉවක් තිබ්බා..කොච්චර ප්‍රතික්ෂේප කළත් ඒ සමහර අනාවැකි මට හිතට එකඟව පුස් කියලා කියන්න බැරිකමක් තිබ්බා..මොකද ඇත්ත දැනන් හිටිය එකම කෙනා මම හින්දා..

අක්කා ඕනවට වඩා මගේ ජීවිතේට ඇඟිලි ගැහුවා..ඒ වුණාට එයාගේ ජීවිතේට ඇඟිල්ලක් ගහන්න තියා උපදෙසක් දෙන්නවත් අපිට පුළුවන්කමක් තිබ්බේ නෑ..! බඳින්න කලින් මට එව්ව උපදේශාත්මක ඊමේල් එකක් ශෂී දැකලා තිබ්බේ කසාදෙටත් කලින්..ඒත් එයා මගෙන් ඇහුවේ නෑ...දවස් ගාණකට පස්සේ හවසක අර සුපුරුදු ගීතමය ස්වරයෙන් අහද්දි මට දැනුණා ඊට යටින් තිබ්බ කළකිරීම..ඒත් ඊලඟ සතියේ අක්කාට යවන්න තිබ්බ කළමනා ටික ලක ලෑස්ති කරන්න ශෂී හුඟක් උදව් කළා..

දැන් තමයි මට තේරෙන්නේ ශෂී මුහුදක් වගේ වුණාට එයාගේ හිත වැල්ලක් නොවිච්ච බව..

****************************************
අපි දෙන්නා දෙන්නට දෙන්නගේ වාරුවෙන් යන්න පටන් ගත්ත ගමන උඩින් කණ කොකෙක් අඬන් ගියා වෙන්නැති..ශෂී වගේ ඕවා ගලපලා කියන්න මට තේරෙන්නේ නෑ...එයා නම් සාමාන්‍ය ජීවිතේ කතා කිව්වෙත් අමුතු උපමාවල්, අතීත කතා, නිධාන කතා, මිනිස් හැසිරීම්වල වෙනස්කම් වගේ හැඩතල ඔබ්බවලා..

කොච්චර ලස්සනට හිටියා වුණත් අපි අතරට බාහිර බලපෑම් එන්න එන්නම වැඩිවුණා..ශෂීගෙත් ඉවසීම කෙළවර වුණා..එයාගේ ඉවසිල්ල පතුලක් නැති උල්පතක් කියලා හිතාගෙන හිටි මගේ හිත කළකිරුණා..අපි සාමාන්‍ය කථාබහෙන් වාදවිවාදවලට ගියා, එතනිනුත් වෙනසකට වගේ තරහෙන් එකිනෙකාට බැණ අඬගහගන්න තැනට ගියා..එතනිනුත් නැවතීමක් නැතුව අත් පය උරුක් කරවාගන්න තැනට වැටුණේ නොදැනීමයි..හැමදාම ඇවිලෙන ගින්නට පිදුරු වැටුණා..මහන්තත්වය නිසා කොයිතරම් ප්‍රතික්ෂේප කළත් මම අපේ අයගේ ඒ වැරැදි දැනගෙන හිටියා..ඒත් හැදුණු සාම්ප්‍රදායේ හැටියට මම උඩුගං බලා පීනන්න දැනං හිටියේ නෑ..මම හිතුවේ කෙනෙක් වැරද්දක් කළාම ඒක අපි විතරක් තේරුම් අරන් හිටියම හරි කියලා..ඒකෙන් පවුලේ සම්බන්ධතා රැකෙයි කියලයි මම හැමදාම හිතුවේ..

අද මට අකමැත්තෙන් වුණත් පිළිගන්න වෙනවා..අම්මටයි අක්කටයි කවදාවත් ඉවරයක් තිබ්බේ නෑ..හැමදේකම හැමදාකම වැරදි දකිමින් අනවශ්‍ය විදියට හැමදේටම බලපෑම් කිරීමේ රේස් එක එයාලව කවදාවත් හති වැට්ටෙව්වේ නෑ...එයාලා තේරුම් ගත්තේ නෑ ඒක මගේ ජීවිතේට කරන්නේ හොඳක් නොවන බව..අනික් අතට ශෂීගේ තර්ක බිඳින්න ඇත්තටම හැකියාවක් තිබ්බේ නෑ..පිළිනොගත්තට ඒක ඇත්ත බව මගේ හිත කෑ ගගහා කිව්වා..ඒත් මම පිළිගත්තේ නෑ..මට ඕන වුණේ නෑ එයාට දිනුමක් දෙන්න..!

අපි දුරස් වුණා..එක්කෙනෙක් ගෙදර එද්දි අනිකා දොර ඇරලා ගිහින් තමන්ගේ වැඩක් පලක් කරගන්න තැනට ආවේ කොයි කාලේද කියලා හරියටම මට මතකක් නෑ..කුස්සියේ බැම්ම උඩ ඉඳගෙන ශෂී තේකක් හදන කල් දවසේ විස්තර කියෙව්ව, දෙන්නා එක්ක එකතුවෙලා රස කෑම හද හද බැලුව, එක එක දේවල් ගැන කතා කළ, ආදරේ කළ කාලේ ඉවරවෙලා තිබ්බා..

************************************
ශෂී ඇක්සිඩන්ට් වෙලා කියලා ආරංචිය එද්දි මම වැඩ..
මට හිතුණෙම ඒක බොරුවක් කියලා..අපේ අම්මා කිව්ව විදියටනම් කේන්දරකාරයෝ කියලා තියෙන්නේ ශෂීගෙන් මට මාරකයි කියලා..මම දන්නේ නෑ හැබැයි ඒ කතාව කොච්චර දුරට ඇත්තද කියලා..මොකද ඔය ප්‍රශ්නේ නිසාම අපි බැලුවම එහෙම කතාවක් කියවුණේ නැති හින්දා..අනික් අතට එහෙම කියවුණා නම් ශෂී කීයටවත් මේ කසාදෙට කැමති නොවෙන්නත් තිබ්බා..විශ්වාසයක් නිසාම නොවෙයි..නමුත් මම දැනගෙන හිටි ගෑණි ඒ වගේ අවධානමක් දරන්න මට ඉඩ නොතියන බව මං හොඳටම දැනගෙන හිටියා..

කොච්චර ඈත්කමක් තිබ්බත් ශෂී නැතිවෙයිද කියන බය කුළුගෙඩි පාරක් වගේ හිස් මුදුනටම වැදුණා..කවදාවත් නැතුව සුක්කානම උඩ මගේ අත් සීතල වෙලා වෙව්ලමින් පැටලුණා..

නෑ එහෙම වෙන්න බෑ..එහෙම වෙන්නෙත් නෑ...මට මග දිගටම මතක එහෙම හිතුවා කියලා විතරයි..මම යනකොටත් සර්ජරි එක පටන් අරන් තිබ්බා...පහුගිය අවුරුද්දකට දෙකකට නොහිතිච්ච හුඟක් දේවල් මට මතක් වෙන්න මෙතනටම එන්න වුණාද කියලා මට මා එක්කම තරහක් ඇතිවුණා..කවදාවත් දෙවියන්ගෙන් බුදුන්ගෙන් මුකුත් ඉල්ලපු නැති මං ඉල්ලුවේ වැරැද්ද නිවැරදි කරන්න මට අවස්ථාවක් දෙන්න කියලා විතරයි..එක අවස්ථාවක් ලැබුණා නම් මට ඇති..
මොකද මේ දෙගිඩියාව මගේ පිරිමි හිත විඩාවට පත්කෙරෙව්වේ හිතාගන්න බැරි ඉක්මණට..

*******************************************'
හත් දවසේ දානෙන් පස්සේ හැමෝම විසිරිලා ගිය ගෙදර මම එහා මෙහා ඇවිද්දා..ඊමේල්, ඇමතුම්, කෙටි පණිවිඩ, මල් වඩම්වල අමුණපු ශෝක පණිවිඩ, බැනර්, කොඩිවැල් අස්සේ මගේ ඔළුව තෝන්තුවෙලා වගේ..කොහොමටත් වැඩි කතා බහක් නැති නිසාද කොහෙද මාව සනසන්න ඉදිරිපත්වෙච්ච පිරිසට පොඩි ඉසිඹුවක් තිබ්බා වෙන්නැති..ශෝකෙන් ගල්ගැහිච්ච ආදරණීය ස්වාමි පුරුෂයාගේ භූමිකාව හොඳට රඟපෑවා කියලා මේ දැන් ශෂී පෙට්ටියෙන් නැගිටලා හිනාවේවී කියලා වෙලාවකට මට හිතුණා..ඒත් නැගිටින පාටක්වත් නොතිබිච්ච ඒ මූණ අමනුස්ස කළු නිල් පාටක් වෙලා ඔහේ තිබ්බා...ලස්සනට ඇඳගෙන මා එක්ක පෝරුවට නැගිච්ච ඒ මූණේ දිග පළලම තිබ්බ මේ මූණ ශෂී වෙන්න බෑ කියලමයි මගේ හිත කිව්වේ..

සමහරවිට මේ අර අම්මයි අක්කයි මන්තරයක් වගේ මැතිරුව 'කරුමේ' වෙන්න බැරිද?

***************************************
ෂාජහන්,
උඹේ ජුලියට් අද මළා..!
උඹ ඒකිට හදවපු
කිරිගරුඬ සොහොනේ
වළලා අමතක කරපන්..!
අඬන්න ඕනෑකමක් නෑ..
දැන් ජුලියට්ට 
කඳුළින් පණ දෙන්න බෑ..!
ඒත්..
ජුලියට් මරාගෙන උපන්න
සමනළියෙක් ඉඳිවී
හැබැයි යකඩ..
හිරකරගන්න හදන්න එපා 
උඹ ඈව..
ඈ ඉන්නෙ නෑ
ස්ථිරයි මට ඒක..!
ඈට පුළුවනි 
උඹ හැදූ ඔය සොහොන
මිසර පිරමීඩයක් කරන් ඉන්නට..
අමතක කරන්න එපා
ඒ බව..!

ශෂීගේ පොත්පත් ගොඩේ තිබ්බ අන්තිම ලියවිල්ල ඕක..කවදාවත් නැතුව එයා ඒකේ දිනේ දාලා අත්සන් කරලත් තිබ්බා...
හරියට එයා නැතිවෙච්ච දවස..!

යකඩ හරි කමක් නෑ ආයෙත් ආපස්සට ගිහින් මට මගේ ගෑණිව ගේන්න පුළුවන් නම්..

අවුරුදු ගාණක් ආදරේ කරලා බැඳගත්තු ගෑණිට එච්චර නොපනත්කම් වෙද්දි උඹ කොහෙද යකෝ හිටියේ කියලා මගේ හිත දත්මිටි කෑවා..උඹ මිනීමරුවෙක්..
ඔව් මම මිනීමරුවෙක්...!

ඔව් මම මිනීමරුවෙක්...!